Rozdział 4

-Kim jesteś?- Zapytał Kasamatsu chłopaka z obrazu.
-Wydaje mi się, że kultura wymaga, żebyś się najpierw przywitał, Idioto- Powiedział portret. Gryfon puścił jego uwagę mimo uszu, skrzyżował ręce i popatrzył na niego wyczekująco.
-Ktoś, kto nazwał mnie "Idiotą", nie powinien oczekiwać ode mnie kultury- Zauważył. Nawet nie zdawał sobie sprawy z tego, jak bardzo zirytował chłopaka, przed którym wszyscy się zawsze kłaniali.- Więc jak się nazywasz?
-Makoto ze szlachetnego rodu Hanamiya, syn Zethara- Przedstawił, patrząc z wyższością na Kasamatsu.
-Hanamiya? Jak ten czarnoksiężnik, czy ktoś taki?- Zdziwił się Gryfon, klnąc na siebie w duchu za to, ze nie przyłożył się bardziej do historii magii.
-Czarnoksiężnik, czy ktoś taki? Bogowie, czego oni was w tej szkole uczą, czy tylko ty jesteś takim kretynem, że nie wiesz kim jestem? Z resztą nie ważne. Nazywasz się jakoś?
-Jestem Kasamatsu Yukio- Przestawił się, gdy nagle usłyszał hałas dobiegający się zza drzwi. Bez chwili zawahania wybiegł z pomieszczenia, gdyż jako prefekt miał patrolować korytarz, a nie rozmawiać z obrazem.
-Kasamatsu Yukio mam wrażenie, że się jeszcze zobaczymy- Szepnął Hanamiya z szaleńczym uśmiechem na ustach.
Przed drzwiami do sali z Hanamiyą Kasamatsu zauważył leżącego na brzuchu chłopaka. Był nagi od pasa w górę. Gryfon uniósł różdżkę.
-Lumos Maxima- szepnął i światło na końcu różdżki się rozjaśniło oświetlając cały korytarz. Rozejrzał się po pomieszczeniu. Nie było w nim nikogo oprócz niego i nieprzytomnego chłopaka. Kasamatsu ukucnął koło niego i obrócił na plecy. Zauważył nagle na jego torsie jakieś dziwne rozcięcia, które strasznie krwawiły. Na początku wydawały mu się chaotyczne, lecz po paru sekundach dostrzegł, że łączą się w tworząc pająka. Gryfon znał tego chłopaka, był to szukający puchonów, Mikaela Laverty. Kasamatsu szybko sprawdził mu puls w mugolski sposób, był on bardzo słaby. Jak na złość na ścianach nie było żadnego obrazu, z którego postać mogłaby sprowadzić pomoc. Wyczarował szybko bandaże, którymi zatamował krwawienie i wrócił do pomieszczenia z portretem.
-Sprowadź pomocy- Rozkazał Hanamiyi.
-Nie- Odpowiedział beznamiętnym tonem.
-Hanamiya, na korytarzu jest chłopak, którego ktoś zaatakował i potrzebuje pilnie pomocy...
-Nie obchodzi mnie to.
Opuścił pomieszczenie, klnąc na tego kretyna w obrazie. Był tylko jeden sposób, by sprowadzić pomoc i nie opuszczać rannego, jednak Kasamatsu nie był go pewien, gdyż nie za bardzo radził sobie z Obroną przed Czarną Magią (choć szczerze mówiąc nie było w tej szkole przedmiotu, w którym byłby dobry, może z wyjątkiem latania, które odbywało się w pierwszej klasie)
-Nox- Powiedział, a światło różdżki momentalnie znikło. Starał sobie przypomnieć uczucie kiedy po raz pierwszy Gryffindor wygrał puchar quidditcha z nim w składzie- Expecto Patronum- Z różdżki wystrzeliło kilka srebrnych iskierek- Expecto Patronum- Spróbował jeszcze raz, tym razem pojawił średniej wielkości  torbacz złożony ze światła- Znalazłem rannego ucznia na korytarzu na czwartym piętrze- Powiedział i wombat pobiegł przez ciemny korytarz oświetlając go srebrną poświatą.
_____
Przepraszam za moją dwumiesięczną nieobecność...Mam nadzieje, że ktoś tu jeszcze zakląda