Rozdział 8

Gdy jeszcze cały zamek był uśpiony, w Pokoju Życzeń budził się pewien gryfon. Gdyby to od niego zależało jeszcze by spał, nie opuszczając swojego ukochanego. Nienawidził tych chwil, gdy musiał opuścić nad ranem Akashiego, by nikt nie zauważył jego nieobecności, a później cały dzień udawać, że nic się nie wydarzyło. Dobrze wiedział co musi czuć wtedy jego chłopak, gdy zasypiają razem, a budzi się sam. To Seijuro stwierdził, że muszą się ukrywać. Gryfon doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że jest to spowodowane różnicą w statusie społecznym, jednak czasem myślał, że ślizgon po prostu się go wstydzi. Wstał powoli z łóżka, starając nie obudzić przy tym czerwonowłosego. Pozbierał swoje ubranie rozrzucone po pomieszczeniu poprzedniej nocy. Spojrzał jeszcze raz na śpiącego Akashiego. Zauważył że chłopak ma gęsią skórkę, więc szczelniej opatulił do kołdrą, pocałował go jeszcze delikatnie w czoło i wyszedł.

Hanamiya Makoto się nudził i to już od kilku wieków. Jego portret wisiał w opustoszałej komnacie, nie było tu nawet okna, przez które mógł obserwować świat. Jedyną jego rozrywką byli uczniowie, którzy zbłądzili w zamku i przez przypadek go znaleźli. Czasem, gdy pojawiali się ponownie zostawiali jakąś księgę, czy zbiór kartek zwany gazetą. Właśnie z tych plików papieru dowiedział się, że w ciągu tych stuleci pojawiali się czarnoksiężnicy, którzy chcieli kontynuować plan jego i Imayoshiego. Amatorzy, którzy myśleli, że mogą im kiedykolwiek dorównać. Najbardziej drażnił go artykuł porównujący Voldemorta do wszystkich wielkich czarnoksiężników takich jak Morgana (którą pamiętał jako małą dziewczynę przyjaźniącą się z jego młodszą siostrą) Erkizdis*, czy Grindelwald, którzy pojawili po nim, a o Hanamiyi Makoto nie pisało ani słowa, jakby nikt o nim nie pamiętał. Współcześni czarodzieje nic o nim nie wiedzą. On im wszystkim jeszcze pokażę: jak wielkim czarnoksiężnikiem jest i co to jest prawdziwy strach. Wystarczyło tylko wyjść z tej cholernej klatki. On nie był po prostu namalowanym obrazem, on był wciąż żyjącym człowiekiem zamkniętym w ramie, ponieważ wielka czwórka uznała, że śmierć będzie dla niego za małą karą.
Usłyszał kroki, od razu porzucił swe rozmyślania i zaczął się wsłuchiwać. Ktoś szedł w jego stronę. Były trzy możliwości: ktoś zbłądził, Kasamatsu, który od pewnego czasu był tu prawie codziennie (zaskakująco dobrze się dogadywał z kimś, kto na charakter podobny do tępego Gryffindora), albo jeden z jego uczniów. Do pomieszczenia szedł czarnowłosy ślizgon z niezwykle srebrnymi oczami. Gdy tylko zamknął drzwi, ukłonił się nisko.
-Panie, obawiam się możemy nie zdążyć na czas- Powiedział cicho Izuki- Wyłapywanie szlam idzie zbyt wolno i...
-Przestańcie się ograniczać do szlam, to wszystko pójdzie szybciej- Warknął. Ślizgon spojrzał na niego z przestrachem. Nigdy nie myślał o żadnym brudnokrwistym jak o drugim człowieku, a teraz mają naznaczać uczniów takich jak on- Shun, nie będzie do marnotrawstwo czystej krwi, zostanie ona rozlana w słusznej sprawie. - Powiedział łagodniej widząc zwątpienie chłopaka- Zacznijcie od mieszańców i zdrajców krwi.

Kasamatsu właśnie wracał z eliksirów. Przed powrotem chciał jeszcze skoczyć do Hanamiyi, postać z portretu go intrygowała, ale nic o nim nie wiedział. Nawet poszedł kiedyś do biblioteki, żeby dowiedzieć się, kim właściwie jest Makoto. Tylko w jednej księdze znalazł o nim wzmiankę i brzmiała ona "Makoto Hanamiya- czarnoksiężnik pokonany przez założycieli Howartu", nic więcej. Nie pisało nawet dlaczego pokonali. Skręcił na główny korytarz, jednak przez swoją nieuwagę nie usłyszał kroków z przeciwka i zderzył się z kimś. Brązowowłosa dziewczyna upadła.
-Przepraszam, nie zauważyłam Cię- Powiedziała cicho, mówiła z obcym akcentem.
-Iwanienko to ja Cie przepraszam- Powiedział podając jej dłoń, by pomóc dziewczynie wstać- przecież ja Cię staranowałem. Nic ci nie jest?- Anja wstała i dopiero teraz Kasamatsu uświadomi sobie jak blisko jest, zrobił się czerwony. Odsunął się i żeby nie patrzeć jej w oczy, spojrzał na podłodze. Leżała na niej mała zawieszka. Miała ona kształt pająka, nie wiedział, gdzie ale gdzieś już widział identyczny wzór. Podniósł ją, by się lepiej przyjrzeć. .
-To twoje?- Zapytał Anji
-Tak- Odpowiedziała szybko- Musiał mi się zerwać.
-Ładny.
-Mi się nie podoba, ale to pamiątka rodzinna, więc noszę.

______
 *Erkizdis- Czarodziej nieznanego pochodzenia, Azkaban był jego twierdzą, zanim został zmieniony w więzienie. Wspomniany został na Pottermore
Uznałam, że niektóre mało znane fakty z HP będę tłumaczyć.
Poprawiłam dziś dział postaci